Η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου ή δισκοκήλη στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης είναι μια κοινή αιτία εμφάνισης δυσάρεστων συμπτωμάτων, με κυρίαρχο αυτό της παρουσίας πόνου στην μέση, ο οποίος μπορεί να εμφανίζεται τοπικά ή  και να ακτινοβολεί και στα πόδια. Όταν μάλιστα αναπτύσσονται πολλαπλές δισκοκήλες στη μέση, αυτομάτως εντείνεται η πολυπλοκότητα τόσο της ίδιας της πάθησης και της συμπτωματολογίας που προκαλεί όσο και της θεραπευτικής προσέγγισης που πρόκειται να εφαρμοστεί.

Μια δισκοκήλη αναπτύσσεται λόγω της μετατόπισης τμήματος υλικού του μεσοσπονδύλιου δίσκου, και πιο συγκεκριμένα, του πηκτοειδούς πυρήνα, ο οποίος βρίσκεται στο εσωτερικό του. Ο πηκτοειδής πυρήνας επί περιπτώσεως δισκοκήλης προβάλλει μέσω του εξωτερικού, ινώδους δακτυλίου που τον περιβάλλει. Η κατάσταση αυτή έχει ως απότοκο την άσκηση πίεσης επί των νευρικών δομών, γεγονός που συμβάλλει στην εκδήλωση αρκετά δυσάρεστων συμπτωμάτων. Σε αυτά συγκαταλέγονται ο οξύς πόνος στη μέση (οσφυαλγία), ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις ακτινοβολεί και στα κάτω άκρα (ισχιαλγία), ενώ δεν αποκλείεται να εκδηλωθούν και νευρολογικά ελλείμματα όπως μούδιασμα και μυϊκή αδυναμία. Όταν αναπτύσσονται μάλιστα πολλαπλές δισκοκήλες στη μέση, οι ασθενείς συχνά εμφανίζουν πιο σοβαρά συμπτώματα και μεγαλύτερο βαθμό λειτουργικής έκπτωσης, γεγονός που περιπλέκει την κατάσταση. Κάθε περιστατικό δισκοκήλης, είτε μεμονωμένης είτε πολλαπλών, είναι σημαντικό να αντιμετωπίζεται με απόλυτη προσοχή, ώστε να επιτευχθεί επιτυχής ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Γιατί ενδέχεται να αναπτυχθούν πολλαπλές δισκοκήλες στη μέση;

Ένα άτομο μπορεί να εμφανίσει πολλαπλές δισκοκήλες στη μέση λόγω ενός συνδυασμού γενετικών, ανατομικών, εμβιομηχανικών παραγόντων και συνηθειών του τρόπου ζωής που συνδυαστικά διακυβεύουν τη δομική ακεραιότητα πολλαπλών μεσοσπονδύλιων δίσκων. Γενετικά, έχει ανευρεθεί μια συνιστώσα η οποία καθιστά τους μεσοσπονδύλιους δίσκους πιο επιρρεπείς σε εκφυλισμό και συνεπώς στην ανάπτυξη δισκοκήλης. Ανατομικοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των συγγενών ανωμαλιών της σπονδυλικής στήλης ή των παραλλαγών στην ευθυγράμμιση των σπονδύλων, μπορούν να κατανέμουν άνισα τα μηχανικά φορτία σε όλη τη σπονδυλική στήλη, αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης πολλαπλών κηλών μεσοσπονδύλιου δίσκου. Παράλληλα, εμβιομηχανικοί παράγοντες όπως η επαναλαμβανόμενη καταπόνηση από επαγγελματικές δραστηριότητες, οι ακατάλληλες τεχνικές άρσης αντικειμένων ή η χρόνια κακή στάση του σώματος, μπορεί να οδηγήσουν σε σωρευτική ζημιά και επακόλουθη δημιουργία δισκοκήλης. Επίσης, βλαβερές συνήθειες, ιδιαίτερα το κάπνισμα, η κακή διατροφή και η σωματική αδράνεια, μπορούν να επιταχύνουν την εκφύλιση του μεσοσπονδύλιου δίσκου μειώνοντας την παροχή θρεπτικών ουσιών και αυξάνοντας τις φλεγμονώδεις διεργασίες στους ιστούς του. Επιπλέον, καταστάσεις όπως η παχυσαρκία επιδεινώνουν τη μηχανική καταπόνηση στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, συμβάλλοντας περαιτέρω στην πιθανότητα να εμφανιστούν πολλαπλές δισκοκήλες στη μέση. Η αλληλεπίδραση αυτών των παραγόντων θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα αρκετών μεσοσπονδύλιων δίσκων. 

Επιλογές θεραπείας

Η συντηρητική αντιμετώπιση είναι συχνά η πρώτη γραμμή θεραπείας για τις πολλαπλές δισκοκήλες στη μέση. Στα αρχικά στάδια της διαχείρισης των συμπτωμάτων που προκαλεί η πάθηση, συνιστώνται συντηρητικά μέτρα αντιμετώπισης όπως ανάπαυση, φυσικοθεραπεία, εφαρμογή ειδικού ασκησιολογίου και χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής. Η φυσικοθεραπεία στοχεύει στη βελτίωση της κινητικότητας, στην ενίσχυση των υποστηρικτικών μυών και στη μείωση του πόνου. Τα προσαρμοσμένα ασκησιολόγια αποσκοπούν στην ενδυνάμωση των μυών του κορμού, στη βελτίωση της ευλυγισίας και στην ενίσχυση της συνολικής σταθερότητας της σπονδυλικής στήλης. Μάλιστα, έχουν σχεδιαστεί για την πρόληψη της υποτροπής και τη βελτίωση των λειτουργικών αποτελεσμάτων. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν, έχουν ένδειξη οι επισκληρίδιες εγχύσεις στεροειδών, οι οποίες μειώνουν τη φλεγμονή και τον πόνο.

Ωστόσο, σε περιπτώσεις όπου ο πόνος είναι έντονος και επίμονος, περιορίζει τη λειτουργικότητα και επιδεινώνει την ποιότητα ζωής του ασθενούς, η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να κριθεί αναγκαία. Συμπτώματα όπως προοδευτικά νευρολογικά ελλείμματα, μυϊκή αδυναμία, μούδιασμα και δυσλειτουργία του εντέρου ή της ουροδόχου κύστης μπορεί να απαιτούν άμεση χειρουργική παρέμβαση. 

Οι εξελίξεις στην ιατρική τεχνολογία έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη ελάχιστα επεμβατικών χειρουργικών τεχνικών για την αντιμετώπιση ακόμη και πολλαπλών κηλών μεσοσπονδύλιου δίσκου. Τεχνικές όπως η μικροδισκεκτομή και η ενδοσκοπική δισκεκτομή προσφέρουν μια ελάχιστα επεμβατική εναλλακτική στο παραδοσιακό ανοιχτό χειρουργείο, με αντίστοιχη ή ακόμα και βελτιωμένη αποτελεσματικότητα. Ιδίως αν υφίστανται πολλαπλές δισκοκήλες στη μέση, η επιλογή μιας ελάχιστα επεμβατικής τεχνικής που θα διευκολύνει την ταχύτερη επάνοδο του ασθενούς και θα αποτρέψει την παρατεταμένη καθήλωσή του σε ένα κρεβάτι είναι άκρως σημαντική. Οι ασθενείς μπορούν να περπατήσουν και να λάβουν εξιτήριο λίγες ώρες μετά τις συγκεκριμένες τεχνικές, με ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο και μειωμένο χρόνο ανάρρωσης. Βέβαια, σε πολύ προχωρημένες περιπτώσεις ενδέχεται να χρειαστεί επέμβαση σπονδυλοδεσίας, η οποία περιλαμβάνει τη σύντηξη δύο ή περισσότερων σπονδύλων μεταξύ τους για την παροχή σταθερότητας και την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Όσο απαιτητικό κι αν είναι το κάθε περιστατικό, ο Νευροχειρουργός – Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης Δρ. Θεολόγος Θεολόγου αντιμετωπίζει ακόμα και πολλαπλές δισκοκήλες στη μέση εφαρμόζοντας απόλυτα εξατομικευμένα πρωτόκολλα θεραπείας.